Chyba to słowo jest najbardziej trafne, bo trudno w naszym kontekście kulturowym przekazać katechezę i duchowość miłosierdzia na sposób akademicki. Po paru minutach wykładu prości ludzie, którzy maja trudności zrozumienia pojęć, nie skupią się na treści. Meczy ich to bardzo. Wychodzą by się odprężyć, dlatego jako najlepszy sposób przekazania tych treści jest włączenie wszystkich do udziału. Robimy to z grupa świeckich współpracowników tzw. Animatorów. Akcja polega na prostym ukazaniu podstawowych prawd bożych i odśpiewaniu ich w znanych lub nowych pieśniach. Jest w tym trochę teatru, czasami są tańce. Trzeba ludzi w ten sposób włączać, wówczas są ożywieni i zaangażowani , podoba im się ten styl, ich dowartościowania, bo często sami niejako odkrywają podstawowe treści wiary. Wierzymy, ze wiele z nich zostanie w pamięci i sercu
Z taką animacja o Bożym Miłosierdziu objechaliśmy już cala diecezje w roku 2004. Odwiedziliśmy wszystkie parafie, zostając w nich na 3 dni. Już od piątku w niektórych wioskach ogłaszaliśmy przybycie grupy animatorów, rozgłaszaliśmy po drogach jadąc samochodem. W sobotę rano zaczęła się konferencja o godz. 9. Nikt nie wytrzymałby wykładu przez 3 godziny, zaś na animacji wszyscy trwali do końca. Mówiliśmy o Bożym Miłosierdziu w Piśmie Świętym, w nauczaniu Kościoła i w objawieniach Siostry Faustyny Kowalskiej W południe po krótkiej przerwie odprawialiśmy Eucharystie jako celebracje Miłosierdzia. O godzinie 15 było Koronka do Bożego Miłosierdzia, potem następna konferencja animowana i po kolacji wieczorem tzw czuwanie, w którym wyrażaliśmy Miłosierdzie Boga w modlitwach tekstach zaczerpniętych z tradycji afrykańskiej.W niedziele była uroczysta celebracja Mszy Sw. Z całą parafią i krotka homilia oraz długie kazanie o Bożym Miłosierdziu.
Rok 2005 jest szczególny dla diecezji Doumé Abong-Mbang. Zbiega się on z 50 rocznicą jej założenia. Ten Jubileusz Diecezji został przygotowany już od roku 2000 przez rozpoczęcie pięcioletniej akcji synodalnej całej diecezji. Synod ten, którego kolejne tematy były: Pismo Święte, Sakramenty, Rodzina, Misja zbliża się obecnie ku końcowi z rozważaniem tematu o Eucharystii. Te wszystkie tematy były pogłębiane, rozważane dyskutowane i celebrowane na wszystkich płaszczyznach duszpasterskich , a najbardziej we wspólnotach podstawowych.
W trakcie Synodu w roku 2001 pojawił się nam nowy temat: Boże Miłosierdzie. Poznając ogrom problemów, zaniedbań, grzechów, nędzy ludzkiej, oraz zauważając skutki jakie wywarł grzech i pogańskie tradycje jeszcze mocno zakorzenione, ks. Bp Jan Ozga podjął dodatkowo duszpasterstwo Miłosierdzia. Powierzył je Marianom, pracującym w jego diecezji od 1999 roku. Zgromadzenie podjęło to zadanie i zaangażowało się najpierw w parafii Atok przez stworzenie 25 wspólnot modlitewnych, pielgrzymki do kościoła parafialnego.
Dwa lata później w Atoku w odnowionym kościele został intronizowany uroczyście obraz Chrystusa Miłosiernego a kościół parafialny został ogłoszony sanktuarium Bożego Miłosierdzia.. Następnie po tych wydarzeniach razem z utworzoną ekipą świeckich animatorów odwiedzaliśmy wszystkie parafie zakładając podobne wspólnoty modlitewne i dzieląc się naszym doświadczeniem i propagując duchowość miłosierdzia. Ta akcja ewangelizacyjna była powtórzona w roku 2005 i zakończyła sie oddaniem wszystkich parafii Miłosierdziu. Bożemu.
Miłosierdzie Boże jest wiec wkomponowane w cały program duszpasterski Jubileuszu Diecezji, oraz Synodu. Ofiarujemy dla każdej parafii obraz Chrystusa Miłosiernego i w uroczystej celebracji dokonujemy zawierzenia parafii i wszystkich wiernych Chrystusowi Miłosiernemu.
Poparcie dla duszpasterstwa miłosierdzia znajdujemy od Biskupa i polskich misjonarzy, gdyż najbardziej rozumieją posłanie Miłosierdzia zarówno Siostry Faustyny jak i to, które Jan Paweł II zaproponował światu w Łagiewnikach 2002 roku zawierzając cały świat Bożemu Miłosierdziu. Nawoływał wtedy: „ Trzeba te iskrę Bożej łaski rozniecić, Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój a człowiek szczęście ( Jan Paweł II – Homilia podczas Mszy Sw., Kraków-Łagiewniki, 17.08 2002) Do tego duszpasterstwa Miłosierdzia Ojciec Sw. nas inspiruje i umacnia. Znajdujemy w Jego nauczaniu przepiękne zachęty i wiele nadziei. Może najbardziej inspirują nas słowa o wyobraźni miłosierdzia. Mówił wtedy: „W obliczu współczesnych form ubóstwa, których jak wiem nie brakuje w naszym kraju, potrzeba jest dziś, -jak to określiłem w liście Novo Millenio ineunte –wyobraźnia miłosierdzia w duchu solidarności z bliźnimi, dzięki której pomoc będzie świadectwem braterskiej wspólnoty dóbr ( por nr 50). Niech tej wyobraźni nie zabraknie mieszkańcom Krakowa i całej naszej Ojczyzny. Niech wyznacza duszpasterski program Kościoła w Polsce. Niech orędzie o Bożym Miłosierdziu zawsze znajduje odbicie w dziejach miłosierdzia ludzi
Potrzeba wyobraźni miłosierdzia, aby przyjść z pomocą dziecku zaniedbanemu duchowo i materialnie, aby nie odwracać się od chłopca czy dziewczyny, którzy zagubili się w świecie różnych uzależnień lub przestępstwa, aby nieść radę, pocieszenie duchowe i moralne wsparcie tym, którzy podejmują wewnętrzną walkę ze złem. Potrzeba tej wyobraźni miłosierdzia wszędzie tam, gdzie ludzie wołają w potrzebie do Ojca Miłosierdzia „chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. Oby dzięki bratniej miłości tego chleba nikomu nie brakowało! ( Jan Paweł II, Homilia Kraków, Błonie 18.08.2002)
.