Diecezjalny Kongres o Bożym Miłosierdziu w Santuarium w Atoku

Nasz Kongres o Bożym Miłosierdziu jest następstwem Światowego Kongresu o Bożym Miłosierdziu, który odbył się w Rzymie w kwietniu 2008 r. Animatori tego Kongresu prosili, aby zorganizować coś na płaszczyźnie kontynentalnej, krajowej, czy lokalnej. Myśmy wybrali tę ostatnią sugestię i w naszym Regionie na Wschodzie Kamerunu w Diecezji Doume Abong Mbang zobaczyliśmy potrzebę zorganizowania spotkania, na którym można by było pogłębić doktrynę miłosierdzia i przeżyć miłosierdzie na modlitwie i celebracji, oraz podzielić się swoimi doświadczeniami i świadectwami z otrzymanych łask i darów.

Zaprosiliśmy na Kongres około 70 delegatów z parafii znajdujących się w naszej Diecezji Doume Abong Mbang, oraz 20 delegatów z innych diecezji, w  których mieliśmy katechezy o Bożym Miłosierdziu. Do wygłoszenia konferencji zaprosiliśmy 8 osób (tzw. Personnes ressources). Byli to profesorowie z Universyteu Katolickiego w Yaounde, Ludzie świeccy zaangażowani, księża z doktoratami w dziedzinie duchowości, doświadczeni i zaangażowani duszpasterze. Jako, że w sanktuarium nie ma za wiele miejsc noclegowych, wiekszość delegatów została przyjęta w domach chrześcijan w naszym małym miasteczku. Chociaż warunki przyjęcia były bardzo skromne, nikt nie narzekał i przez cały kongres panowała dobra życzliwa atmosfera.

Kongres inaugurował ksiądz Biskup Jan Ozga uroczystą celebracją Eucharystii w niedzielę o godzinie dziewiątej. W swojej homilii ukazał nam ważny aspekt Miłosierdzia Bożego zawarty w Bożym pocieszeniu, cytując Św. Pawła z drugiego listu do Koryntian: « Ojciec Miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, ten który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych co są w jakiejkolwiek udręce pociechą której doznajemy od Boga ( 2 Kor 1,3-4). W swoim posłaniu do delegatów zachęcił do przyjęcia Bożego miłosierdzia i udzielania go innym niosąc pocieszenie i pomoc. W uroczystej celebracji towarzyszył Biskupowi Wikariusz Episkopalny do spraw duchowieństwa, ks. Bernard Alamba Zengue oraz inni duchowni diecezji.

Konferencjoniści przedstawili podstawy doktryny o Bożym Miłosierdziu, ukazując je w Piśmie Świętym, a zwłaszcza w komentarzu biblijnym wygłoszonym przez Dr. Edwarda Kolongo, który interpretował fragment Ewangelii Św. Jana rozdział 19 i wiersze 31do 37 ukazując przebity bok Chrystusa na krzyżu, z którego wypłynęła krew i woda, symbol chrztu i  Eucharystii oraz wielu darów Ducha Świętego. Miłosierdzie Boże jest od początku historii i tradycji Kościoła jes obecne w  nauczaniu i w praktyce. Mówił o tym prof. Jean Paul Messina. Zaś Miłosierdzie celebrowane w liturgii zostało ukazane przez ks. Antoniego Fouda Essombo, Dziekana Wydziału Teologicznego na Universytecie Katolickim w Yaounde. Miło było nam usłyszeć z  jego ust, że nasza mała grupa „devotów miłosierdzia” ma swoje miejsce w centrum celebracji, tzn w samej Eucharystii, która zawiera pełnię miłosierdzia, wokół której gromadzi się Kościół i  zaprasza do pełnego uczestnictwa w niej i życia miłosierdziem w  Kościele. W objawieniach Świętej Siostrze Faustynie Miłosierdzie zostało ukazane dla naszych czasów. W czasie Kongresu celebrowaliśmy je i rozważaliśmy ukazanie go w objawieniach w  czterech najważniejszych wymiarach: Ikona Chrystusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, Godzina Miłosierdzia, Koronka do Bożego Miłosierdzia. Konferencję na ten temat wygłosił ks. Franciszek Filipiec MIC.

Specjalny wymiar miłosierdzia został ukazany w duchowości opartej na zaufaniu Bogu. Przedstawił go Ks. Philippe Abessolo, dr z dziedziny duchowości.

Miłosierdzie w wymiarze pastoralnym w naszej diecezji bylo omawiane przez ks. Mirka Bujaka, wikariusza biskupiego do spraw pastoralnych. Miłosierdzie potrzebne jest w rodzinie, która jest w służbie i  obronie życia.

Z radością odkryliśmy,że miłosierdzie jest obecne, praktykowane i  nauczane w afrykańskiej tradycji, która broni wartości i porządku. Ks. Prof. Babe Antoine przedstawił nam praktykę pojednania zwaśnionych stron w plemieniu Basa w Kamerunie.

Pani Rose Ekeng, animatorka Miłosierdzia w Archidiecezji Douala i  członkini Stowarzyszenia Faustynum przedtsawiła jak żyć miłosierdziem na przykładzie szkoły zaufania Świętej Siostry Faustyny. Ubogaciła nas licznymi cytatami z Dzienniczka Siostry Faustyny na temat zaufania, pokory i innych cnót potrzebnych by żyć miłosierdziem.

Ksiąz Jerome Moussi, Pallotyn z Archidiecezji Yaounde przedstawił Dzieło Miłosierdzia w Kamerunie dzieląc się swoim doświadczeniem pracy z  młodzieżą, która po jego formacji zaangażowała się w  apostolstwo miłosierdzia. Mówił także o potrzebie koordynacji wszystkich grup miłosierdzia w Kamerunie

Na zaproszenie przybył na Kongres z Polski Ks. Eugeniusz Zarzeczny MIC, Wikariusz Prowincji. Przedstawił nam nowego błogosławionego ks. Michała Sopoćkę, spowiednika i kierownika duchowego Siostry Faustyny, zwracając uwagę na ważność towarzyszenia duchowego w  życiu.

Możemy powiedzieć, że Kongres był celebrowany i śpiewany. Wielką pomocą w tej dziedzinie był nasz chór sanktuaryjny specjalizujący się w  śpiewach w językach lokalnych. Chór animował nasze celebracje oraz wystąpił w specjalnym koncercie pieśni miłosierdzia. Było w programie 13 pieśni, stworzonych w czasie ostatnich 5 lat w  sanktuarium. Chór został stworzony i prowadzony przez animatora Landrego Miasse.

W duchu miłosierdzia odprawiliśmy Drogę Krzyżową na terenie sanktuarium rozważając przy każdej stacji teksty biblijne oraz te wyjęte z Dzienniczka Siostry Faustyny odnoszące się do tajemnicy, którą reprezentowała dana stacja.

Wszyscy konferencjoniści i duszpasterze zaangażowani w Kongres zauważyli zbieżność naszego Kongresu z rozpoczynającym się w tym czasie w  Rzymie II Synodem dla Afryki. Aby przepowiadać i żyć według sprawiedliwości, w pokoju i pojednaniu w Afryce potrzebne jest miłosierdzie. Miłosierdzie przyjęte od Boga może być dane dla innych i może przemienić ten Kontynent Afrykański w  jedną rodzinę zdolną do życia w miłości, w pokoju i pojednaniu.

Na zakończenie Kongresu, który miał temat: „Ewangelizujmy z ikoną Chrystusa Miłosiernego” przekazaliśmy praktyczne posłanie, które nasi chórzyści zaśpiewali a pozostali delegaci na Kongres długo medytowali w sercu: